(cierpienia fizyczne)

См. также в других словарях:

• fizyczny — fizycznyni 1. «dotyczący fizyki, zjawisk, którymi zajmuje się fizyka» Ciało, środowisko fizyczne. Gabinet fizyczny. Cechy, prawa, wielkości fizyczne. Laboratoria, narzędzia fizyczne. ∆ Chemia fizyczna «nauka zajmująca się badaniem zależności… …   Słownik języka polskiego

• tortura — ż IV, CMs. torturaurze; lm D. torturaur 1. zwykle w lm «cierpienia fizyczne zadawane w celu wymuszenia na oskarżonym zeznań i przyznania się do winy, stosowane powszechnie w średniowieczu, oficjalnie zniesione w XVIII w.; w lm także: zadawanie… …   Słownik języka polskiego

• umartwiać — ndk I, umartwiaćam, umartwiaćasz, umartwiaćają, umartwiaćaj, umartwiaćał, umartwiaćany umartwić dk VIa, umartwiaćwię, umartwiaćwisz, umartw, umartwiaćwił, umartwiaćwiony «zadawać swemu ciału cierpienia fizyczne» Umartwiał ciało biczowaniem.… …   Słownik języka polskiego

• kaźń — ż I, DCMs. kaźńźni; lm D. kaźńźni 1. blm przestarz. «męka, cierpienia fizyczne zadawane uwięzionym, skazanym» 2. blm przestarz. «kara śmierci; stracenie» 3. rzad. «ciężkie więzienie, kazamaty; cela więzienna» …   Słownik języka polskiego

• męczeństwo — n III, Ms. męczeństwowie, blm «znoszenie mąk, prześladowań; męczarnie, cierpienia fizyczne lub moralne; śmierć męczeńska» Męczeństwo więźniów w hitlerowskich obozach koncentracyjnych. Męczeństwo pierwszych chrześcijan …   Słownik języka polskiego

• męczyć — ndk VIb, męczyćczę, męczyćczysz, męcz, męczyćczył, męczyćczony 1. «zadawać komuś męki, torturować kogoś, sprawiać cierpienia fizyczne lub moralne, znęcać się nad kimś» Męczyć zwierzęta. 2. «powodować zmęczenie, sprawiać przykrość, wyczerpywać,… …   Słownik języka polskiego

• znęcać się — dk I, znęcać sięam się, znęcać sięasz się, znęcać sięają się, znęcać sięaj się, znęcać sięał się «zadawać komuś cierpienia (fizyczne lub moralne), pastwić się nad kimś (słabszym, bezbronnym); dręczyć kogoś» Znęcać się nad dzieckiem. Znęcać się… …   Słownik języka polskiego

• cierpienie — n I 1. rzecz. od cierpieć. 2. lm D. cierpienieeń «ból, męka, męczarnia, dolegliwość, przykrość» Cierpienie fizyczne, moralne. Znosić cierpienia. Sprawić, zadać komuś cierpienie. Przysporzyć komuś cierpień. Ulżyć komuś w cierpieniu …   Słownik języka polskiego

• katusza — ż II, DCMs. katuszaszy; lm D. katuszaszy częściej w lm «cierpienia, męczarnie, zwłaszcza moralne; tortury» Katusze fizyczne, moralne. Katusze zazdrości. Cierpieć, znosić, zadawać katusze …   Słownik języka polskiego

• nieszczęście — n I; lm D. nieszczęścieęść «nie sprzyjający komuś bieg zdarzeń, zły los; niepomyślne wydarzenie wywołujące cierpienia moralne lub fizyczne; tragedia» Wielkie, ciężkie, nieoczekiwane nieszczęście. Brzemię, ogrom, pasmo nieszczęść. Opuścić kogoś,… …   Słownik języka polskiego

• gehenna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. gehennannie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo bolesne przeżycia, wielkie cierpienia psychiczne albo fizyczne; męczarnie, piekło : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeszła gehennę po śmierci rodziców. Na zesłaniu przeżyli… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień